کابوس

میتونستی نری پیشم بمونی

میتونستی تو آغوشم بمونی

نبودی اون کسی که پای حرفاش

بمونه چون تو از من دور بودی

نشد با این دل زخمی رها شم

نشد تا آخرش پیش تو باشم

همه دردامو پنهون کردم از تو

نشد با تو تو شعرات هم صدا شم

من اینجا با همین اشکها

با این زخمها با این غصه

نمیشه باورم حالا

رسیدیم ما ته قصه

تموم لحظه هامونو

همه خاطره هامونو

سپردی دست راهی که

میسوزونه هر دوتامونو

میخواستم سیل این اشکام

رو موج راه تو سد شه

میخواستم جاده رفتن

واسه تو رو بن بست شه

نمیخواستم که بی چشمات

بشم تسلیم تنهایی

چه سخته از تو دل کندن

تویی که عشق و دنیامی

نمیخواستم که دور از تو

اسیر لحظه ها باشم

تو این کابوس تنهایی

اسیر غصه ها باشم

میتونستی نری پیشم بمونی

میتونستی تو آغوشم بمونی

دلم میگیره بی تو از نبودت

فراموشم نمیشه خاطراتت